جاذبه های گردشگری

پارک ساعی

بوستان ساعی یا پارک ساعی یکی از بوستان‌های زیبای عمومی تهران است که با مساحتی در حدود 12 هکتار در خیابان ولیعصر واقع شده‌است. پوشش گیاهی پارک بسیار متنوع است و از میان آن‌ها می‌توان به چنار٬ کاج تهران٬ سرو شیرازی، سرو نقره‌ای، سرو بادبزنی، سرو تبری٬ برگ ‌بو، افرا، نارون‌، سدروس‌، ماگنولیا، یاس وحشی‌، ژنیگو، زالزالک، گردو و سیب اشاره کرد. قسمتی از پارک نیز به باغ ژاپنی معروف است که پرندگان آبزی هم در آن نگه‌داری می‌شوند. در قسمت حیات‌وحش پارک، حیوانات دیگری نیز نگهداری می‌شوند که از جمله آن‌ها می‌توان به خرگوش٬ قوچ٬ غاز٬ قو٬ مرغابی٬ سنجاب٬ طوطی وحشی و طاووس اشاره نمود. این پارک دارای شش ورودی است و در پی توسعه و تجهیز بوستان، بناهایی مانند جوی، برکه، آبشار و زمین بازی درست شده‌اند و در طراحی این پارک تلاش شده که بیشتر حرکت‌های موجود، اسلیمی باشند تا یک نوع اختلاف سطح بوجود بیاید و از پله‌ تا حد ممکن استفاده نشود. محل این پارک در سال 1324 خورشیدی توسط مهندس کریم ساعی درخت‌کاری شد و در اختیار وزارت کشاورزی وقت قرار گرفت تا اینکه سرانجام ایده طراحی اصلی پارک در دهه 40 شکل گرفت و در سال 42 با طراحی حسین محجوبی ساخته شد. تکمیل مراحل طراحی و ساخت پارک بین سال‌های 1342 تا 1352 ادامه یافت. از امکانات تفریحی و رفاهی این بوستان می‌توان به زمین بازی، زمین اسکیت، زمین تنیس روی میز، فضای سبز، آلاچیق، حیات وحش پارک و شهر بازی کودکان اشاره کرد.

پارک جنگلی افرا

بوستان افرا در منطقه 19، ضلع جنوب غربی شهرک رسالت و کنار آزاد راه خلیج فارس و بزرگراه آزادگان قرار دارد که هر روزه مسافران زیادی از آن استفاده می‌کنند . این بوستان یکی از ده بوستان بزرگ تهران است که ابتدای شاهراه مواصلاتی تهران به جنوب کشور قرار دارد. علاوه بر 15 هزار نفر از اهالی رسالت، صالح آباد وکریم آباد همه روزه و شبها پذیرای جمعیت زیادی دیگر محلات منطقه 19 و تهران است. علاوه بر این افراد، مسافران زیادی نیز برای استراحت به این بوستان مراجعه می‌کنند . این بوستان جنگلی که می‌تواند محلی برای استراحت زوار مسیر قم، جمکران، حرم امام خمینی(ره) و شهرری باشد، از 3 کیلومتر باغ راه، زمین فوتبال، زمین چمن چندمنظوره، زمین بازی کودکان و 6هزار متر باغچه برخوردار است. همچنین مجموعه فرهنگی ورزشی شهدای رسالت در انتهای این بوستان قرار دارد .

دریاچه مصنوعی شهدای خلیج فارس

دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس (دریاچه چیتگر) در شمال‌غرب شهر تهران و در منطقه 22 شهرداری این شهر قرار دارد . این دریاچه از شمال و شرق به محور چهار باغ و از جنوب و جنوب غرب به پارک جنگلی چیتگر و از غرب به بافت مسکونی منطقه 22 شهرداری تهران محدود است . سابقه طرح ساخت دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس (دریاچه چیتگر) به نخستین طرح جامع تهران که پیش از انقلاب اسلامی و در سال 1347 تدوین شد، بازمی‌گردد . اما از آن زمان تاکنون بسیاری ساخت چنین دریاچه‌ای را رویا می‌دانستند. با این وجود موضوع ساخت دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس (چیتگر) در برنامه جامع دوم و سوم تهران نیز تکرار شد و در دوره اخیر شهرداری تهران، بالاخره برای نخستین بار و در این چند سال شهرداری تهران برای ساخت تنها دریاچه مصنوعی پایتخت شکل گرفت . دریاچه چیتگر از بارش‌های فصلی و آب موقت رودخانه کن و روان آبهای تهران بهره می‌برد و می‌تواند در تعدیل هوای پایتخت و افزایش رطوبت هوا کمک کند . این دریاچه با مساحت حدود 355 هکتار و گنجایش 35 میلیون مترمکعب آب در طرح جامع و طرح تفصیلی مصوب منطقه 22 گنانجده شده است. همچنین این دریاچه به‌عنوان یک وسعت بزرگ آبی می‌تواند سفره‌های زیرزمینی تهران در غرب را سیراب کند. شهری که آرام آرام سفره هایش رو به تخلیه رفته با اجرای این پروژه عظیم می‌تواند از احتمال فرو نشست خاک جلوگیری کند . آب دریاچه از رودخانه کن (بوستان جوانمردان) با کانالی به طول حدود 6 کیلومتر و نیز سایر منابع آبی منطقه با هماهنگی وزارت نیرو تأمین می‌شود . فضای اطراف دریاچه شامل فضای های سبز و تفریحی و بازی و رستوران و فضاهای پذیرایی و اقامت موقت و فضاهای های خدماتی بسیار است و این مکان را به یکی از تفریگاه های گردشگری لذت بخش تهران تبدیل کرده است.

باغ تالار نیاسر

باغ تالار ازآثار جالب و دیدنی شهر نیاسر است که در ختان کهنسال و بس رفیع آن زبانزد خاص و عام است درختان سر به فلک کشیده که بسیار زیبا و دل انگیز است در این باغ قدیمی و زیبا که آب چشمه اسکندریه در میان آن جاریست و به آبشار منتهی می‌گردد و درختان آن از این آب سیراب می‌شوند عمارت بسیار زیبا و بدیع بنا نهاده شده است که به کوشک تالار معروف است .ساختمان فعلی کوشک از جمله بناهای باقی مانده از عمارت باغ تالار است و قدمت آن به دوران صفویه و در زمان شاه سلطان حسین صفوی که آخرین پادشاه این دوران است، بر می‌گردد.این عمارت و بنای تاریخی که روبه ویرانی بود به همت شهرداری و همکاری مسئولین ذیربط مرمت شده و آماده بازدید مهمانان گرانقدر است. از دیگر خصوصیات این مکان مشرف بودن آن به تمامی شهر نیاسر و اطراف آن است به عبارت دیگر در هر نقطه از نیاسر این امکان قابل رؤیت است. همچنین این باغ دارای استخر قایقرانی نیز است.

خانه طباطبایی ها

یکی از زیباترین و دیدنی ترین بناهای تاریخی کاشان، خانه طباطبایی هاست که در محله سلطان امیر احمد در بافت قدیم کاشان در خیابان علوی واقع شده است. خانه طباطبائی ها کاشان که از شاهکارهای هنر معماری قدیم به شمار می‌رود به وسیله مرحوم سیدجعفر طباطبایی که از تجار معروف فرش آن زمان بود در سال ۱۲۵۰هجری قمری ساخته شده است. معمار، طراح و سازنده این خانه استاد علی مریم از معماران برجسته دوره قاجار در کاشان بوده که با بهره گیری از تجارب معماران گذشته و با تکیه بر نبوغ ذاتی و قدرت خلاقیت و ابتکار خود، بنای این خانه را در ۱۰ سال به سرانجام رسانده است. خانه طباطبایی دارای تزیینات دل انگیز بسیار و اتاق ها و درهای دل نشین با ستون های زیبا است. در این بنا از فن گچبری به گونه ی ارزشمندی بهره برداری شده است و در روبروی شاه نشین آن استخر طویل زیبایی به چشم می‌خورد.

خانه بروجردی ها

خانه بروجردی ها از معروفترین بناهای شهر کاشان و از آثار تاریخی شهر کاشان در محله سلطان میراحمد در جنوب شرقیِ شهر کاشان واقع شده است. خانه بروجردی ها در نیمه دوم قرن سیزدهم هجری ساخته شده و تحت شماره ۱۰۸۳ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده‌ است. خانه ی بروجردی ها نمونه یکی از خانه های مسکونی اعیان نشین دوره ی قاجار در کاشان است و اکنون محل اداره میراث فرهنگی کاشان هم است. خانه بروجردی ها با بادگیرهای قرینه هلالی شکل زیبایی بر بام تالار و کلاه فرنگی روی آن یکی از زیباترین جلوه های معماری ایرانی را به معرض نمایش می‌گذارد. نقاشی‌های ارزنده و گچ ‌بری‌ها زیر نظر دو هنرمند بزرگ و نامدار نقاشی ایران دوران قاجار “مرحوم میرزا ابوالحسن غفاری کاشان” (بنیانگذار اولین مدرسه نقاشی در ایران) و برادرزاده اش “مرحوم میرزا محمدخان غفاری کاشانی” ملقب به “کمال الملک” ترسیم و طرح های گچبری خانه نیز با نظارت این دو استاد به انجام رسیده است. بانی این خانه، حاج سید حسن نطنزی از بازرگان ‌های نطنزی مقیم کاشان و معمار آن استاد علی مریم کاشانی بوده‌ است. خانه بروچردی ها در دو طبقه و در بعضی قسمت ها مثل قسمت جنوبی که با سرداب دارای سه طبقه است نمادی از خانه های سنتی ایران است. بر خلاف تصور عامه، این خانه به اهالی بروجرد متعلق نبوده بلکه چون مراودات تجاری این بازرگانان نطنزی الاصل کاشانی بیشتر با تجار شهر بروجرد انجام می‌شده، لذا کاشانی ها به ایشان بروجردی می‌گفته اند.

خانه عامری ها

خانه عامری ها در دوران زندیه بنا شده و یکی از بزرگترین خانه ‌های تاریخی شهر کاشان به شمار می‌‌رود این خانه شامل حدود 85 اتاق و چندین حیاط است که قدیمی ‌ترین آن حیاط بیرونی و اندرونی است. خانه عامری‌ ها در دوران قاجار در قرن 13 هجری قمری به وسیله مرحوم سهام السلطنه عامری به عنوان محل سکونت فامیلی توسعه یافته است و بناهای دیگری به آن اضافه شد. خانه عامری ها از گستردگی فراوانی برخوردار است و مساحت آن نزدیک به هفت هزار مترمربع با زیربنای وسیعی است که به گونه ی هماهنگ و حساب شده ساخته شده است. مساحت عرصه این مجموعه که از چند خانه مجزای مجاور و در ارتباط با یکدیگر شکل گرفته مشتمل بر 3 خانه با 5 حیاط مرکزی به صورتی اندرونی و بیرونی همراه با فضاهای سرپوشیده متعدد و متنوع است. بازدیدکنندگان این خانه تاریخی با تهیه بلیط ورودی، تنها می‌توانند از حیاط و محیط بیرونی خانه تاریخی عامری ها بازدید کنند. زیرا در حال حاضر این اتاق ها و فضای داخلی این مکان به هتل سرای سنتی عامری ها تعلق دارد.

حمام سلطان امیراحمد

حمام تاریخی سلطان امیراحمد نمونه ای از منحصر بفرد ترین حمام های ایران از نظر معماری و تزئینات با وسعت 1102 متر مربع در شهر کاشان است که در محله سلطان امیراحمد در خیابان علوی کاشان واقع شده است حمام سلطان امیر احمد در سال 1355 توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره 1351 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. قدمت حمام تاریخی سلطان امیراحمد که وجه تسمیه آن به جهت مجاورت با امامزاده سلطان امیر احمد است را از شواهد و آثار مکشوفه به دوران سلجوقیان نسبت می‌دهند و لیکن بنای فعلی سربینه آن بازمانده دوران قاجار است. در واقع از آثار به جا مانده دوران قبل از زلزله معروف 1192 هـ. ق کاشان قدمت این حمام را به دوران سلجوقیان نسبت می‌دهند و لیکن بنای فعلی سربینه آن بازمانده دوران قاجاراست. حمام های تاریخی کاشان، از جمله آثار باشکوهی هستند که در دوران صفوی مورد ستایش جهانگردان داخلی و خارجی گردیده است.

بازار سنتی کاشان

بازار کاشان یا همان بازار سنتی کاشان از جمله مهمترین آثار تاریخی و دیدنی شهر کاشان است و از اواسط خیابان بابا افضل تا حدود دروازه دولت ادامه دارد مجموعه بازار کاشان نیز با سامان مندی فضاهای معماری و همجواری با راه ‌های بازرگانی باستانی، یکی از پر رونق ‌ترین و باشکوه‌ ترین بازارهای ایران به شمار می‌‌آید. دوران اوج و رواج بازار کاشان مربوط به زمان صفویه و به خصوص دوران شاه عباس اول است. غالبا سیاحان و جهانگردانی که در عصر صفوی و قاجار، به ایران و به خصوص کاشان سفر می‌ کردند همواره عظمت و شکوه بازار کاشان را مورد تمجید قرار می‌‌دادند.بازار کاشان با وجود رونق و زیبایی بسیار در دوران سلجوقی و صفوی، به سبب زلزله شدید در سال ۱۱۹۲ قمری ویران شد و در پی وقوع این حادثه علاوه بر تخریب ابنیه تاریخی شهر، بافت بازار نیز از بین رفت. بازار فعلی کاشان روی بقایای بازار قدیم که در اثر آن زلزله فروریخته بود، بازسازی شد. فضاهای معماری امروز بازار کاشان در واقع از بازسازی‌های دوران قاجاریه و بخصوص دوره حکمرانی فتحعلی شاه باقی ‌مانده است.وجود چهار سوق میانچال و راسته های فرعی یا بازارچه‌های کفاش‌ها، بزازها، ریسمانچی‌ها و بازار ملک بر شکوه و جلال این بازار کاشان می‌افزاید.

کاخ موزه چهل ستون

بنای کاخ چهل ستون به دوره صفوی بر می‌گردد که در زمان شاه عباس اول به صورت ساختمانی کوچک به شکل کوشک یا کلاه فرنگی ساخته شد و در زمان شاه عباس دوم توسعه یافت و چهل ستون نامیده شد. این کاخ از جمله کاخ هاییست که در باغ وسیع و بزرگ جهان نما که تا میدان اصلی و مرکزی چهارباغ عباسی ادامه داشت ( شروع‌ آنها عالی قاپو بود ) ساخته شدند. در این محوطه بزرگ که چند کاخ سلطنتی نیز مستقر بود عماراتی مانند تالار اشرف، جبه خانه، رکیب خانه، کشیک خانه، تالار طویله، کاخ هشت بهشت، توحید خانه و برخی عمارات دیگر ساخته شد. در سال 1327 این کاخ به موزه تبدیل شده که در سال 1343 به منظور مرمت تعطیل شده و دوباره بعد از انقلاب اسلامی در سال 1367 کاخ چهل ستون تبدیل به موزه گردید.

میدان نقش جهان (میدان امام)

میدان زیبای نقش جهان یا میدان امام که در گذشته به میدان شاه معروف بود در دوره صفوی در سال 11 هجری ( دوره شاه عباس اول ) بنا شده است که از زیباترین میدان های جهان به شمار می‌رود. این میدان با شکوه برای انجام مسابقات و بازی های معمول آن عصر مانند چوگان و قاپوق اندازی مورد استفاده قرار می‌گرفت و سان و رژه سربازان و سپاهیان نیز در همین محل انجام می‌شد. میدان امام ( نقش جهان ) به طول 525 متر و عرض 159 متر مانند زنجیری 4 اثر تاریخی مسجد شیخ لطف الله، مسجد امام ( مسجد شاه سابق، مسجد جامع عباسی )، سر در بازار قیصیریه و کاخ عالی قاپو را به هم متصل کرده است. چهار طرف میدان نیز چهار بازار قرار دارد که به وسیله حجره هایی که دور تا دور میدان جای گرفته اند به میدان متصل شده اند که بیشتر به صنایع دستی زیبا و اعلاء از جمله قلم کاری، مسگری، مینا کاری و غیره ( اکثر صنایع دستی ایران در غرفه های گرداگرد این میدان یافت می‌شوند ) کار دست استادان چیره دست مرتبط می‌شوند که همان جا در مقابل دیدگان رهگذران به هنر خود مشغولند که همین امر یکی از جذابیت های ویژه میدان نقش جهان به شمار می‌رود. میدان نقش جهان در تاریخ 8 بهمن 1313 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. همچنین این میدان در اردیبهشت 1358 جزء نخستین آثار ایرانی بود که به ثبت میراث جهانی یونسکو درآمد.

پارک بزرگ آب و تاب

پارک بزرگ آبی آب و تاب در فاصله 10 کیلومتری شهر قم و در ضلع جنوبی بوستان غدیر واقع شده است. پارک آبی آب و تاب اولین پارک آبی شهر قم است که در زمینی به وسعت 30 هزار متر مربع احداث گردید. ساخت این پارک از سال 1390 آغاز شد و در سال 1395 به بهره داری رسید. سازه ی سالن پارک آبی خاص و متفاوت بوده و به شکل قوسی حلزونی و فرمت فضایی طراحی شده است و دارای ارتفاع 20 متری است. سالن پارک آبی شامل پارک آبی کودکان و پارک آبی بزرگسالان است و در هر سانس ظرفیت پذیرش دوهزار نفر را داراست . در پارک آبی بزرگسالان مجموعه ای از انواع سرسره های سقوط آزاد، شیب دار، چرخشی و چاله فضایی استقرار یافته است. ارتفاع بلند ترین و هیجان انگیزترین سرسره با شیب بسیار تند 15 متر است. بزرگترین رودخانه در پارک های آبی ایران به طول 500 متر شامل 200 متر تونل زیرزمینی در این پارک وجود دارد. همچنین استخر موج با قابلیت تولید 10 نوع موج طراحی و ساخته شده است . در فضای میانی سالن پارک آبی کودکان قرار دارد. این قسمت شامل استخر مخصوص کودکان و مدل های تعریف شده مخصوص گروه سنی 4 تا 12 سال است که با رعایت ایمنی کامل و استاندارد های به روز دنیا طراحی شده است. از بخش های دیگر پارک آبی می‌توان به : کافی شاپ و فست فود در فضای داخلی پارک، خدمات ماساژ، نمازخانه، سرویس بهداشتی، حمام های مخصوص و جداگانه، فروشگاه لوازم مخصوص شنا و ... اشاره نمود . برای سلامت و بهداشت محیط آّب به روزترین تجهیزات تصفیه و پاکسازی آب در این مجموعه نصب شده است. پارک آبی آب و تاب تنها پارک آبی در ایران است که دارای محوطه تفریحی و باغ رستوران است. این باغ رستوران دارای 5 هزار مترمربع وسعت و دارای 37 آلاچیق پذیرایی برای 400 نفر مهمان است . این باغ با المان های متعدد همچون آسیاب بادی، سماور سنتی، جویبارهای روان، آب نماهای متعدد و پارک بازی برای کودکان با فضای سرسبز و پوشش گیاهی، لحظات مفرحی را برای مهمانان و گردشگران به وجود می‌آورد.

کاخ موزه شهرداری

کاخ شهرداری تبریز یکی از بناهای زیبا و مستحکم و دیدنی شهر تبریز است که ساخت آن از سال ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۸ خورشیدی و به دستور رضاشاه پهلوی در محل گورستان متروک و مخروبه کوی نوبر با نظارت مهندسان آلمانی انجام شد و در مرکزی‌ترین نقطه شهر تبریز و در میدان شهرداری یا ساعت این شهر واقع شده ‌است. این میدان در تقاطع خیابان ارتش جنوبی و امام خمینی قرار دارد، وجه تسمیه این میدان به سبب شهرت ساعت تعبیه شده بر روی عمارت شهرداری است. عمارت شهرداری تبریز از ابتدای احداث تا به حال، به عنوان ساختمان شهرداری شهر تبریز مورد استفاده قرار گرفته ‌است و امروزه با تقسیم شهر تبریز به ده منطقه، این بنا به عنوان شهرداری مرکزی شهر تبریز محسوب می‌ شود. البته امروزه نیز، اکثر امور عمرانی و اداری شهرداری تبریز در این تالار و عمارت متمرکز شده ‌است. در بالای کاخ شهرداری تبریز برج ساعتی باشکوه و چهاربعدی که از چهارسوی شهر قابل رویت است خودنمایی می‌کند .این برج ساعت علاوه بر شکوه خاصی که به میدان شهرداری می‌دهد هر ربع ساعت زمانسنجی و وقت شناسی را به مردم این شهر گوشزد می‌کند. کاخ شهرداری تبریز – موزه شهرداری تبریز در سال ۱۳۸۶ خورشیدی، به مناسبت بزرگداشت یکصدمین سال تاسیس اولین انجمن شهر و بلدیه ایران در تبریز، به نخستین موزه شهر و شهرداری‌های کشور تبدیل و مورد بهره‌برداری قرار گرفت. در حال حاضر نیز علاوه بر نخستین موزه شهر و شهرداری‌های کشور، شورای اسلامی شهر تبریز نیز در بخشی از این ساختمان مستقر بوده و جلسات رسمی شورا در محل آمفی تئاتر موجود در ساختمان تشکیل می‌شود. شهردار کلان شهر تبریز نیز برخی از ملاقات های رسمی، دیپلماتیک را با مقامات عالی‌رتبه را در محل این کاخ انجام می‌دهد.

باغ و عمارت دولت آباد

مجموعه باغ دولت آباد که نمونه ای از معماری دوره زندیه است توسط محمد تقی خان یزدی معاصر شاهرخ میرزای افشار و کریم خان زند در سال 1160 هجری قمری ساخته شده است. محمد تقی خان مشهور به « خان بزرگ » سرسلسله خاندان خوانین یزد و مرد مقتدر عهد خویش بوده است. خان ابتدا قناتی به نام دولت آباد ایجاد کرد و از آب قنات، باغ دولت آباد را به وجود آورد و در آن چند دست عمارت و حوض ها و جدول های آب متعدد در فضای باغ ساخت. باغ دولت آباد پس از محمد تقی خان رو به ویرانی رفت و اگرچه دوباره مورد مرمت قرار گرفت ولی هیچگاه به آبادانی و دلگشایی عهد خان بزرگ بازنگشت. این بنا شامل سه عمارت هشتی، سردر و تالار آیینه است. عمارت هشتی شامل هوضخانه و بادگیر مرتفع می‌شود. این بادگیر که بلندترین بادگیر جهان است قبلا بلند تر از وضع کنونی بوده و سالها قبل، از ترس ریختن، قسمتی از آن را خراب کرده اند. این بادگیر ارتفاعی به طول 33 متر و 80 سانتی متر دارد و از خصوصیات بارزش هشت ضلعی بودن آن است که باعث می‌شود باد در هر جهت به راحتی و به سرعت به قسمت زیرین آن هدایت شود و پس از برخورد به سطح آب حوضچه زیر بادگیر، هوای خنکی در داخل آن ایجاد کند. در میانه این عمارت بنای کلاه فرنگی است و حوضچه های سنگ مرمرین که بوسیله جوی های رابط، به یکدیگر راه می‌یابند و وارد حوضچه بزرگ زیر گنبد کلاه فرنگی می‌شوند. سنگ های مرمر بکار گرفته شده را همگی از معادن مرمر مراغه و تبریز می‌آورده اند. عمارت میانی که در ضلع شمال غربی واقع است و به نام بهشت آیین ( تالار آیینه ) خوانده می‌شود دارای نقوش اسلامی آیینه بوده است و در حال حاظر از آیینه های مسدس اسلیمی هیچ نوع اثری نیست. یک چهار طاقی با طاق نماهای داخلی که جهت وروردی ضلع جنوبی ساخته اند و مورد استفاده است اقتباس از چهره طاق های ساسانی است. باغ دولت آباد که مدت ها قبل محل اقامت کریم خان زند در یزد بوده است از نظر طراحی باغ در شمار زیباترین باغ های دوره زندیه و قاجاریه محسوب می‌شود. این باغ و عمارت آن به شماره 774 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. همچنین باغ دولت آباد یکی از باغ‌های ایرانی ثبت شده در میراث جهانی توسط یونسکو است.

سازه های آبی شوشتر

سازه های آبی شوشتر، حاصل مهندسی دوران هخامنشیان و ساسانیان در دل شهر شوشتر است. این سازه های تاریخی مجموعه‌ای به هم پیوسته از 13 اثر تاریخی شامل پل ها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌های دست کند و تونل‌های عظیم هدایت آب هستند که در ارتباط با یکدیگر از حدود 2000 سال پیش تا کنون به خوبی کار می‌کنند و در برابر حوادث دوران پابرجا مانده اند.
دشت خوزستان که در پائین دست کوه های بلند و برف گیر زاگرس جای گرفته و از جنوب به خلیج فارس راه می‌برد، از جمله معدود مناطق پرآب ایران است و بزرگترین رودهای دائمی ایران یعنی کارون، کرخه و دز در این استان جریان دارند. رودخانه گرگر که شاخه ای از رود کارون است، درست از میان شهر شوشتر عبور می‌کند و سازه های آبی شوشتر بر روی شاخه گرگر بنا شده اند.
در مناطقی چون شوش و شوشتر، آبرفت این رودها، زمین را مستعد کشاورزی در مقیاس وسیع کرده است. اما بهره گیری موثر از آب مستلزم مهندسی پیچیده ای است که طی هزاران سال در این نواحی شکل گرفته است. این مهندسی که سرآغاز آن را باید به دوران ایلامی (پیش از میلاد) نسبت داد، سه وظیفه دارد : اول، مهار کارون و جلوگیری از طغیان های مخرب آن. دوم، تامین و توزیع آب برای زمین های کشاورزی و سوم، بهره گیری از نیروی آب برای صنایع وابسته به کشاورزی.
مادام ژان دیولافوآ، باستان شناس نامدار فرانسوی، در سفرنامه ی خود از این محوطه به عنوان مهم ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد کرده است. این سازه ها آب رود کارون را میان تمامی نقاط شوشتر و شهر های اطراف تقسیم می‌کرد. پیشینه ی ساخت آسیاب ها وتونل های این محوطه به دوران هخامنشی برمی گردد. آسیاب های موجود در محوطه نیز اکثرا در دوران صفوی ساخته شده و در اثر سیل سال 1342 ویران شده اند. پی ساختمان های موجود مربوط به دوره ساسانی است که در دوران قاجار مرمت و بازسازی شده است.
به دلیل اهمیت این مجموعه آبی، این منطقه از دوران ایلام باستان تا اواخر قاجار، محل استقرار حکومت های محلی بر فراز صخره ی شوشتر بوده است. پس از گذشت 18 قرن از عمر سازه های آبی شوشتر این بناها در سال 2009 میلادی و 1388 شمسی به عنوان دهمین اثر کشوری و دومین اثر استان خوزستان بعد از زیگورات چغازنبیل در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.

زیگورات چغازنبیل

زیگورات چغازنبیل یا معبد اینشوشینک، معبد باستانی، هرمی شکل و طبقه طبقه است که توسط ایلامی های باستان در حدود 1250 سال قبل از میلاد ساخته شده است. این بنا در محوطه ای نزدیک به شهر شوش استان خوستان واقع شده است. زیگورات تلفظ اروپایی واژه ی "زیقور توی اکدی" است که در متن های بابلی_آشوری به معنای «معبد طبقه طبقه» و «ستیغ کوه» آمده. بنابراین زیگورات معبدی طبقه طبقه بوده که مانند قله ی کوه انسان ها را به آسمان نزدیک تر می‌نمود.
بر اثر کاوش ها و قرائت آجرنوشته ها و کتیبه های ایلامی به دست آمده، دانسته شد که نام این محوطه باستانی "دور اونتاش" است که به فرمان "اونتاش گال" یکی از پادشاهان سلسله ی ایلام میانه در دوره طلایی ایلام بنا شده است. چغازنبیل را باید محوطه ای عبادتی و آیینی به شمار آورد که درواقع در مراسمی خاص مورد استفاده ی زائران قرار می‌گرفته و سکونت دائمی نیز در آن وجود داشته است.
زیگورات چغازنبیل و دیگر معابد پیرامون آن، همگی داخل یک حصار (حریم) مقدس قرار گرفته اند. زیگورات در دو مرحله ساخته شد. در آغاز بنای مربعی با حیاط مرکزی بود. از حیاط به منظور برگزاری مراسم آیینی و مناسک مذهبی استفاده می‌شد. اما حدود سال 1250 قبل از میلاد، اونتاش گال مصمم می‌شود، معبدهای یک طبقه ی نخستین را به زیگوراتی عظیم و رفیع و پنج طبقه تبدیل نماید تا همچون کوهی مقدس در جلگه ی پست شوش جلوه نمایی کند.
معماران اونتاش گال در مرکز حریم مقدس، بنای زیگورات را به شکل مربع و در ابعاد 105/20 در 105/20 متر که اضلاع آن 90 درجه از جهات جغرافیایی انحراف داشته باشد، طراحی کردند. بخشی از معبد هایی که پیش از آن و در دوره اول ساخته شده بود زیربنای این زیگورات قرار گرفت. این زیگورات پنج طبقه داشت و به صورت هرم از پایین به بالا کوچکتر می‌شد. که در حال حاضر دو و نیم طبقه از این زیگورات باقی مانده و قابل مشاهده است.
این معبد که در مرحله دوم ساخته شد و به چغازنبیل معروف است، 369 متر مربع وسعت داشت و شمار کمی از افراد والامقام و کاهنان اجازه ی ورود به این بخش از معبد را داشتند. راه پله های بسیار بلند که قسمتی از آن پوشش طاق آجری داشت و بخشی برای استفاده از نور، بدون سقف بود، به معبد اعلی راه می‌یافت. شواهد و یافته های باستان شناختی از جمله یکی از کتیبه ها حاکی از آن است که بدنه ی این معبد با آجرهای لعاب دار به رنگ های آبی و سبز با قاب نقره ای و طلایی، آراسته به اشکال هندسی گرد و لوزی و نیز با گل میخ های سفالین لعاب دار تزئین شده بود که تاکنون کهن ترین آثار لعاب دار ایران شناخته شده اند.
در سال 1304 شمسی زمین شناسانی که در جستجوی معادن و ذخایر نفتی جنوب بودند، حین بررسی های هوایی خود تپه ای عظیم را در دشت شوش مشاهده نمودند و کشف خود را به هیئت باستان شناسی فرانسه که در تپه های شوش به کاوش مشغول بودند اطلاع دادند. بدین ترتیب حفاری در این تپه ی مرتفع که بومیان منطقه آن را چغازنبیل (سبد وارونه) می‌نامیدند، آغاز گردید. این کاوش ها ابتدا به سرپرستی دومکنم و سپس توسط گیرشمن انجام شد.
کتیبه ای در این زیگورات یافت شده است که ترجمه آن به صورت زیر است :
من اونتاش گال: آجرهای طلایی را حکاکی کردم، من در اینجا این مأوا را برای خدایان گال و اینشوشینک برپا کردم و این مکان مقدس را هدیه کردم، باشد که کارهای من که هدیه‌ای است برای خدایان گال و اینشوشینک پذیرفته شود.
نکته جالب توجه دیگر در رابطه با چغازنبیل تصفیه‌خانه آب واقع در جبهه غربی معبد اصلی است. این تصفیه‌خانه با بهره‌گیری از ظروف مرتبط ساخته شده و از این بابت قدیمی‌ترین تصفیه‌خانه دنیا محسوب می‌شود. رومن گیرشمن _حفار چغازنبیل_ اعتقاد دارد که آب مورد مصرف تصفیه خانه از فاصله ۴۵ کیلومتری و توسط کانالی از رودخانه کرخه تأمین می‌شده‌است.

کاخ گلستان

کاخ گلستان مجموعه‌ای از بناهاست که در میدان ارگ تهران واقع است. بناهای این کاخ در زمان‌های مختلف ساخته شده‌اند. کاخ گلستان بخشی از ارگ سلطنتی تاریخی بوده است. مجموعه گلستان که نامش همیشه با سلسله قاجار همراه بوده در زمان شاه عباس صفوی ساخته شد و در زمان کریمخان زند با اضافه شدن دیوان خانه به آن، سر و شکلش به کلی عوض شد، اما اهمیت واقعی این مجموعه به دوران آقامحمدخان قاجار برمی گردد. آقامحمدخان بعد از غلبه بر لطفعلی خان زند در نوروز سال بعد در این کاخ تاجگذاری کرد و با این حرکت اهمیت ارگ سلطنتی گلستان را افزایش داد. بعد از او فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه هم همین رویه را پیش گرفتند و جشن های تاجگذاری را در این کاخ برگزار کردند. ناصرالدین شاه به واسطه سفرهایی که به اروپا داشت تحت تاثیر معماری غربی، تغییرات زیادی در کاخ گلستان به وجود آورد. دوره ناصرالدین شاه آخرین دورانی بود که کاخ گلستان تغییرات عظیم ساختاری را به خود دید. در دوره سه پادشاه آخر قاجار، ارگ سلطنتی کم و بیش ظاهر خود را حفظ کرد و شاهد تاجگذاری پهلوی اول و دوم هم بود. کاخ گلستان نه تنها یادگارهای زیادی از دوران قاجار را به صورت موزه در خود حفظ می‌کند، بلکه خود این مجموعه هم به واسطه قرار گرفتن در مرکز حوادث سیاسی مثل انقلاب مشروطه، بخشی از تاریخ زنده تهران است. هر چند کاخ گلستان در حال حاضر با وسعتی برابر با 5/4 هکتار ( یک دهم وسعت اولیه ) در بخشی از شهر تهران به صورتی عضوی غریب از اندام شهری از هم گسیخته واقع شده است و اطراف آن مملو از ساخت و سازهای جدید و بی هویت با عملکرد های نا همگن با آن است اما در تیرماه 1392 خورشیدی در سی‌وهفتمین اجلاس سالانه کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو در کامبوج، این کاخ در فهرست میراث جهانی این سازمان به ثبت رسید.

امامزاده آقا علی عباس و شاهزاده محمد

حرم مطهر امامزادگان آقا علی عباس و شاهزاده محمد، دو تن از فرزندان امام موسی کاظم (ع) در دل کویر شهرستان نطنز و در نزدیکی شهر بادرود واقع شده است. حرم این دو بزرگوار مورد توجه و اعتقاد فراوان شیعیان و دوستداران اهل بیت به ویژه در استان اصفهان است.
آقا علی عباس با کنیه ابا ایوب و شاهزاده محمد با کنیه ابا اسحاق، فرزندان امام موسی کاظم (ع) و ام ولد بودند که در سال 202 یا 203 هجری به همراه عده دیگری از سادات، برای ملاقات برادرشان حضرت امام رضا (ع) به ایران سفر کردند. مسیر هجرتشان از مدینه به کویت، بصره، سپس اهواز، شیراز، کاشان و در نهایت بادافشان بوده است. زمانی که ایشان در بادافشان بودند خبر شهادت برادرشان امام رضا را شنیدند و پس از چهل روز عزاداری در بادافشان، تصمیم گرفتند با عده ای از هم پیمانانشان به طوس رفته و انتقام خون برادرشان را از مامون بگیرند. اما پیش از حرکتشان، مامون از اقدامشان خبردار شد و لشکرش را به سمت بادافشان فرستاد. سرانجام این دو تن پس از چندین شبانه روز محاصره توسط لشکر مامون، به شهادت رسیدند.
جمع کل زیربنای مجموعه طرح در حدود 36000 متر مربع است. از این میزان حدود 13000 متر مربع زیربنای آن تنها با تغییرات کمی مطابق با طرح احداث گردیده است. زيربناي ساختمان حرم مطهر و صحن هاي آن 5000 مترمربع مي باشد. اين بنا در دو طبقه با 10 رواق و 4 سردرب ورودي ساخته شده است.
ارتفاع گنبد با عظمت و کاشيکاري گنبد که يکي از شاهکارهاي برجسته ی معماري است، از کف 45 متر و قطر گنبد 23 متر مي باشد. دو گلدسته در دو طرف گنبد زيارتگاه به ارتفاع 40 متر و قطر 3/5 متر قرار گرفته است. نماي داخل گنبد و بارگاه ملکوتي امامزاده آقا علي عباس و شاهزاده محمد (علیه السلام) با مهارت بسيار زيبا و ظريفي گچ بري و آينه کاري شده است که نظر هر زائري را به خود خيره مي کند.
همه‌ ساله بالغ بر دو میلیون زائر از اقصاء نقاط کشور و همچنین خارج از کشور همواره به پابوس اين امامزادگان شريف مشرف می‌شوند.

حمام نوغه (موزه مردم شناسی بادرود)

حمام نوغه یکی از آثار شهر تاریخی بادرود است که متعلق به دوره صفوی است و از سال 1391 پس از مرمت و بازسازی این حمام تاریخی توسط میراث فرهنگی و شهرداری بادرود، به محل موزه مردم شناسی شهر بادرود تبدیل شد. همچنین دفتر اداره میراث فرهنگی و گردشگری بادرود نیز در این مکان مستقر است.
حمام نوغه از آثار ارزشمند و تاریخی دوران صفویه است و سبک ساختمان حمام مانند حمام گنج‌علی‌خان کرمان در مقیاس کوچک‌تر است. این حمام مانند تمام حمام‌های قدیمی ایران دارای رختکن یا سربینه، خزینه، حمام و فضای بزرگی است که توسط حوضچه‌های کوچک به‌ هم متصل‌ هستند و دارای ویژگی معماری خاصی است. سطح حمام، شش متر پایین‌تر از سطح معبر عمومی و چاه آب است که به‌ وسیله دلو و طناب آب حمام را تأمین می‌کرده است. گرمای این حمام توسط نوعی هیزم به نام «کاوندول» تامین می‌شد.
تمام قسمت‌های حمام از قبیل رختکن و فضاهای داخلی حمام از طریق راه آب‌هایی به جنس سفال و توسط حوضچه‌های کوچک به‌ هم ارتباط دارند که این سیستم باعث دسترسی به آب گرم در تمام فضاهای حمام بوده و از طرفی عبور آب گرم از این مسیرها باعث گرم شدن قسمت کف حمام می‌شده است.
موزه مردم شناسی بادرود مجهز به 10 ویترین است، ص‍ح‍نه‌‌ه‍‍ای‍‍ی‌ ‌از ش‍ی‍وه‌ تولید کشاورزی ‌س‍نت‍‍ی‌ و ‌اب‍ز‌ار‌ه‍‍ا‌ی‌ ‌آن‍‍ه‍‍ا ش‍‍ام‍ل‌ پیکره‌هایی ‌از ک‍ش‍‍اورز‌ان‌ در ح‍‍ال‌ شخم زدن ب‍ه‌ نمایش ‌درآم‍ده‌ ‌است. همچنین در این موزه مجموعه‌ای از اشیای قدیمی و شیوه‌های زندگی بومی گذشتگان‌ ب‍ه‌ ن‍م‍‍ایش‌ گ‍ذ‌اش‍ت‍ه‌ ش‍ده‌ است ت‍‍ا گ‍ردش‍گ‍ر‌ان‌ ب‍ی‍ش‍ت‍ر ب‍‍ا ‌آد‌اب‌ و رس‍وم‌ م‍ردم‌ آشنا ش‍ون‍د.
همچنین در حدود 240 متری موزه مردم شناسی بادرود، سرا موزه دکتر رهگشای نیز واقع شده است که بازدید از این مکان را نیز به شما توصیه می‌کنیم.

پارک جنگلی تنگه چهل چای

در حدود 7 کیلومتری جنوب شرقی مینو دشت جنگل و تنگه ای خودنمایی می‌کند که گذشته از درختان سر به فلک کشیده و مراتع سر سبز، رودخانه چهل چای و چشمه های متعدد فصلی و دایمی و تنگه ای سر سبز چشم هر بیننده ای را به خود جلب می‌کند .
پدیده های طبیعی چهل چای با جنگلهای انبوه و بهم فشرده ای که در دامنه کوه و بستر درّه وجود دارد و جریان رودخانه و همچنین چشمه های دائمی و فصلی فراوان مناظری زیبا از جلوه های آفرینش را در پیش روی مشتاقان طبیعت قرار داده است .
با توجه به موقعیت جغرافیایی مینودشت و مواهب الهی آن و برخورداری از مناظر و جاذبه های زیبای طبیعی، تاریخی و قرار گرفتن این شهر در محدوده مرکزی و میانی مسیر تهران - مشهد هم از لحاظ مسافت و هم از جنبه آب و هوایی و همینطور دسترسی آسان، وجود جاده آسفالته و محوطه سازی انجام شده، نمازخانه و سرویس های بهداشتی، برای آسایش حین سفر و بهره برداری از مواهب طبیعی منطقه برای مسافرین، اهالی منطقه و شهرهای مجاور گزینه ای مناسب است.